Fire år

Min vesle ven eg ser kor augo smiler,

og høyrer kor du djupt av lukke lær,

der fullt av tiltru du i mot meg stiler

så fort som dine kvikke føter ber.

Og når du trygg og glad i armen kviler,

eg ynskjer at eg støtt får bli deg nær,

og bere deg dei mange motgangs miler

som eingong ventar deg på vegen her.

Velsigna vere åra du er hjå meg,

før du kjem ut i verda og veks frå meg,

eg sit einsam att og eldest av.

Men kanskje då når dagen kring meg bleiknar,

når augo dimmest og når foten veiknar,

vert du mi leidarstjerne og min stav.

Jacob Sande