En hustavle

Det er en lykke i livet
som ikke vendes til lede:
Det at du gleder en annen,
det er den eneste glede.

Det er en sorg i verden
som ingen tårer kan lette:
Den at det var for sent
da du skjønte dette.

Ingen kan resten av tiden
stå ved en grav og klage.
Døgnet har mange timer.
Året har mange dage.

Arnulf Øverland

Adventsdikt til eit femårs barn

Førjuls tid trør enno stilt i dørene her heime.
Eg hentar fram frå skuff og skap dei same tinga,
år for år.
Så vart eg kan tar eg ei lita hand i mi og leier
små tankar til eit ukjent land,
der kvardagsrøynda teier.

For det er Stillas veker no, når mørkret,
mjukt og tett,
gjev alt av ljos ein undrings glans
av von og draum og lengt.
Du vesle son, det eg ber fram til minnet ditt nett no
skal vekse til ei handlings tru
når du vert mann, ein gong.

Ingen skal få øyde desse dagane, dei få.
Året har så mange veker, der vi ikkje rår.
Som eit ljosskip sigler huset, stilt og lett som snø.
Vi to helgar no ei soge,
sidan vel du sjølv.

Tone Ringen